Historia Pierwszego Dworca Kolei Parowej w Pradze
Dworzec Masaryka, znany również jako Masarykovo nádraží, to historycznie pierwszy dworzec kolei parowej w Pradze, usytuowany przy ulicach Hybernská 1014/13 i Havlíčkova 1028/5. Jego lokalizację oraz plan torowisk zaproponował w 1842 roku Jan Perner, a same budynki zaprojektował Antonín Jüngling. W latach 1844-1845 został zbudowany przez firmy Vojtěch Lanna i braci Klein jako część linii Praga – Ołomuniec.
Serce Komunikacji Regionalnej
Dworzec Masaryka pełni rolę czołowego punktu komunikacyjnego dla podróżnych, zwłaszcza tych podróżujących w kierunku północnym i wschodnim. Jego znaczenie wynika nie tylko z historycznych korzeni, ale także z funkcji, jakie spełnia w dzisiejszym krajobrazie przemieszczania się ludzi. Prawie w całości leży na północnym wschodzie Nowego Miasta, a granica dzielnic Praga 1 i Praga 8 przebiega mniej więcej pod estakadą Magistrali N-S, obejmując zarówno pasażerską część dworca, jak i infrastrukturę pasażerską.
Pierwsze Koleje na Terenie Pragi
Dworzec Masaryka, otwarty uroczyście 20 sierpnia 1845 roku, był początkiem ery kolejowej w Pradze. Wcześniej, w 1830 roku, istniał dworzec Bruska Łańskiej Kolei Konnej, lecz to Masaryk stał się głównym węzłem kolejowym na terenie miasta. Jego rola jako końcowej stacji c. k. Północnej Kolei Państwowej była kluczowa, a pierwszy nieoficjalny pociąg przybył już 4 sierpnia 1845 roku. Regularna komunikacja ruszyła z kolei 1 września 1845 roku, z linią mającą swoją następną stację w Běchovicach.
Rozwój Kolei na Północ
Po otwarciu Dworca Masaryka nie zwolniono tempa. W 1850 roku uruchomiono odcinek wychodzący z dworca, prowadzący przez Wełtawę po Wiadukcie Negrellego w kierunku Lovosic. Rok później, 6 kwietnia 1851 roku, ukończono połączenie z Dreznem przez Deczyn. Dynamiczny rozwój infrastruktury kolejowej umożliwił zamknięcie kolejowego trójkąta przez Łącznicę Karlińską w 1871 roku, umożliwiając bezpośredni przejazd pociągów towarowych z linii ołomunieckiej na drezdeńską bez zawracania na dworcu.
Połączenia na Wschodzie
Na wschodnim końcu Dworca Masaryka, przy samodzielnej stacji Grabówka, linia ołomuniecka połączona została Łącznicą Grabowską z Dworcem Franciszka Józefa (obecnie Główny). Jednakże, bezpośrednie połączenie między tymi dworcami było niemożliwe ze względu na różnice wysokości i kierunku. Zlikwidowana Łącznica Grabowska w grudniu 2005 roku została zastąpiona Nową Łącznicą, eliminującą te ograniczenia.
Podsumowanie
Dworzec Masaryka to nie tylko historia kolei parowej w Pradze, lecz także świadectwo dynamicznego rozwoju infrastruktury kolejowej w XIX wieku. Jego znaczenie dla komunikacji regionalnej nie maleje, a jego historyczny urok przyciąga zarówno miłośników historii, jak i podróżnych spragnionych autentycznych doświadczeń.
Brak komentarza