Imola – Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari we Włoszech. Opisujemy jego historię, lokalizację, specyfikacje techniczne, główne wydarzenia wyścigowe, zmiany w bezpieczeństwie, a także szczegółowo omawiamy infrastrukturę i pojemność. Zwracamy uwagę na kluczowe momenty, takie jak pierwszy wyścig motocyklowy w 1953 roku, inauguracja Grand Prix Conchiglia d’oro Shell w 1963 roku oraz powrót Formuły 1 w 2020 roku.
Historia toru
Początki i nazewnictwo (1953–1988)
Tor Imola został oddany do użytku w 1953 roku jako obiekt przeznaczony głównie do wyścigów motocyklowych, a jego pierwotna nazwa brzmiała Autodromo di Imola Wikipedia. W 1957 roku zmieniono ją na Autodromo Dino Ferrari, upamiętniając syna założyciela Ferrari, Alfreda Dino Ferrariego. W 1970 roku formalnie uczczono również rzekę Santerno, lecz nazwa Dino Ferrari przetrwała do 1988 roku, kiedy to po śmierci Enzo Ferrariego dodano jego imię, tworząc obecną nazwę Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari.
Pierwsze wyścigi Formuły 1
21 kwietnia 1963 roku tor gościł IV Gran Premio Conchiglia d’oro Shell – nieoficjalny wyścig Formuły 1, w którym Jim Clark ustanowił rekord okrążenia wynoszący 1:48.3 (średnia prędkość 166,77 km/h) i zwyciężył w wyścigu. Pomimo entuzjastycznych opinii kierowców, Formuła 1 nie wróciła tu na stałe do 1979 roku, gdy odbył się pierwszy Grand Prix Dino Ferrari, wygrany przez Niki Laudę.
Lokalizacja i charakterystyka
Tor usytuowany jest w miejscowości Imola, w regionie Emilia-Romania, około 40 km na wschód od Bolonii Wikipedia. Unikatową cechą obiektu jest jego antyskrętny (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara) układ – rzadko spotykany wśród międzynarodowych torów wyścigowych Wikipedia. Trasa biegnie wzdłuż rzeki Santerno na odcinku paddock, a teren jest delikatnie pofałdowany, co dodaje wyzwaniom technicznym podczas pokonywania zakrętów.
Specyfikacje techniczne
Obecna długość toru wynosi dokładnie 4,909 km (3,050 mi), rozciągnięte na 19 zakrętach, które łączą odcinki średnio- i wysokiej prędkości. Obiekt posiada licencję FIA Grade 1, co oznacza, że spełnia najwyższe standardy bezpieczeństwa i może gościć wyłącznie wyścigi Formuły 1 i inne imprezy najwyższej rangi Wikipedia. Powierzchnia toru została wykonana z wysokiej jakości asfaltu, zapewniającego doskonałą przyczepność oraz odporność na ścieranie.
Układ zakrętów
Najbardziej znane odcinki to:
- Tamburello – dawniej szybki, płaski łuk, który po modernizacjach został zastąpiony chicaną dla poprawy bezpieczeństwa Formula 1 Wiki.
- Villeneuve i Rivazza – wymagające technicznie, szybkie zakręty, usytuowane na pofałdowanym terenie.
- Acque Minerali – sektor złożony z szybkich zakrętów o różnym promieniu, testujący precyzję i prewencję błędów.
Wydarzenia wyścigowe
Formuła 1
Tor był areną Grand Prix San Marino w latach 1981–2006, przyciągając legendy motorsportu i miliony widzów z całego świata. Po przerwie spowodowanej modernizacjami i tragediami z 1994 roku (śmierć Ratzenbergera i Senna), obiekt powrócił do kalendarza Formuły 1 w 2020 roku jako Grand Prix Emilii-Romanii.
Inne serie wyścigowe
Imola gościła również wyścigi MotoGP, World Superbike, a także zawody długodystansowe, jak 500 km Imola oraz 200 Mil Imola dla motocykli. W 1969 roku odbył się tu pierwszy Motocyklowy Grand Prix Narodów, który mimo słabszej frekwencji powrócił w 1973 roku.
Modernizacje i bezpieczeństwo
W odpowiedzi na wzrost prędkości i tragiczne wypadki w latach 90., przeprowadzono liczne prace:
- 1970 – budowa Variante Bassa i Variante Alta dla spowolnienia odcinków prostości Wikipedia, l’enciclopedia libera.
- 1980 – instalacja podwójnej chicane na linii startu-meta i między Rivazzą a pit-lane Formula 1 Wiki.
- 1994–1995 – znaczne poszerzenie stref bezpieczeństwa, nowe barierki Tecpro oraz zwiększenie powierzchni zbioru piasku.
- 2019 – kompleksowa modernizacja padoku i trybun, a także systemów logistycznych przed powrotem F1 w 2020 roku.
Infrastruktura i pojemność
Trybuny i przestrzeń dla widzów
Obiekt dysponuje całkowitą pojemnością 43 500 miejsc siedzących, w tym około 8 500 miejsc w tzw. „głośnej trybunie” przy zakręcie Tamburello Autodromo Imola. Dodatkowo naturalne zbocza wokół Tosa i Rivazzy umożliwiają obserwację wyścigu z naturalnych trybun.
Paddock i udogodnienia
- Paddock 1: powierzchnia 13 200 m², zdolna pomieścić 6 000 osób podczas eventów targowych i konferencji.
- Paddock 2: dedykowany strefom teamów i serwisowym, z nowoczesnymi hangarami technicznymi.
- Sale konferencyjne, restauracje i strefy VIP pozwalają na organizację wydarzeń korporacyjnych i kulturalnych.
Znaczenie w motorsporcie
Autodromo Enzo e Dino Ferrari należy do najbardziej prestiżowych torów na świecie dzięki swojej bogatej historii, technicznej trudności i zaangażowaniu w bezpieczeństwo. Z dumą przywróciliśmy najważniejszy wyścig Formuły 1 do Emilia-Romagna, wzbogacając kalendarz o unikatową trasę, która łączy tradycję z nowoczesnością.
Brak komentarza